Academische rijkunst is een vorm van klassieke dressuur die zich richt op het ontwikkelen van een harmonieuze en verfijnde communicatie tussen ruiter en paard. Het wordt vaak beschouwd als een kunstvorm, met een sterke nadruk op elegantie, precisie, en de natuurlijke bewegingen van het paard.

*Enkele kernprincipes van academische rijkunst zijn:*

1. *Natuurlijke Bewegingen*:

Het doel is om de natuurlijke bewegingen van het paard te verbeteren zonder dwang. De oefeningen zijn bedoeld om het paard sterker, soepeler, en meer gebalanceerd te maken.

2. *Symbiose tussen Ruiter en Paard*:

Er wordt veel belang gehecht aan de subtiele communicatie en samenwerking tussen ruiter en paard. De ruiter gebruikt minimale hulpen en richt zich op het ontwikkelen van wederzijds vertrouwen en respect.

3. *Historische Grondslag*:

Academische rijkunst heeft diepe historische wortels en is gebaseerd op de principes en technieken die zijn ontwikkeld door klassieke meesters zoals Xenophon, François Robichon de La Guérinière en Antoine de Pluvinel.

4. *Trainen op de Lange Termijn*:

Het trainen van een paard volgens de principes van academische rijkunst is een langzaam en geduldig proces. Het doel is om het paard fysiek en mentaal gezond te houden gedurende zijn hele leven.

5. *Dressuurfiguren en Oefeningen*:

Paarden worden getraind in een verscheidenheid aan dressuurfiguren en oefeningen zoals piaffe, passage, pirouettes, en appuyementen, allemaal met het doel de harmonie en balans te verbeteren.

6. *Biomechanica en Anatomie*:

Er is een diep begrip van de biomechanica en anatomie van het paard vereist. Dit helpt ruiters om de juiste trainingsmethoden toe te passen die passen bij de individuele behoeften en capaciteiten van elk paard.

Academische rijkunst wordt vaak gezien als een filosofie en levenslange reis van leren en ontwikkelen, zowel voor de ruiter als voor het paard. Het kan een zeer bevredigende manier zijn om de band met je paard te verdiepen en hun natuurlijke talenten naar voren te brengen.